خطوط اقتصاد اسلامی

* امروز و دیروز استعمار

«استعمار:» که واژه آن نیز استعماری است (چرا که از نظر لغت به معنی «آباد کردن» است در حالی که در عمل، ویرانگری است) پدیده نوظهوری نیست که مخصوص به «عصر» یا «قرن» ما باشد.

منتها هر چه به عقب باز می گردیم چهره اصلی آن صریحتر و آشکارتر است، یعنی استعمار واقعاً در چهره استعمار در همان چهره ویرانگری آشکار می گردید، نه در لباس آباد ساختن!

چرا که انسانهای در گذشته از این «موهبت»! بی بهره بودند که نادرستیهای خود را قلب کنند. و با ظاهر سازی و منطقهای فریبکارانه «دیو» را فرشته و «فرشته» را «دیو» سازند، و هر غلط کاری و حرام مسلمی را یک فریضه واجب انسانی نشان داده، بر هر جنایتی لباسی از اخلاق و قانون و عواطف انسانی بپوشانند، و درست بدلیل بی بهره بودن از این موهبت باز گرفتن آنان از این راه آسانتر بود و بیداری استعمار شدگان سریعتر.

به هر حال ... هیچ زمانی را نمی توان نشان داد که نوع یا انواعی از این «استعمار لعنتی» دامنگیر انسانها نباشد.

انگیزه ها ...

با این که استعمار یک جریان انحرافی در طرز زندگی جمعی است، چرا که بدیهی ترین و ابتدائی ترین اصل اساسی زندگی جمعی یعنی «عدالت» و «تعاون» را حذف کرده و برتری جوئی و سلطه گری ظالمانه را بجای آن نشانده است.